فوتبال ايران

استعداد يابي فوتبال

امروزه در ورزش مانند جاهاي ديگر، فردگرايي قاعده كلي است. برخي از با استعدادترين افراد آنهايي هستند كه مستقل ترين هستند. اين امر مستلزم تغيير اساسي در هنر و مهارت ارتباطات و توسعه سازماني از سوي مديريت بوده است. مهمتر از همه، شناخت و تصديق بسيار بيشتري از منحصر به فرد بودن هر فرد و نيازي كه مردم به درجاتي از امنيت دارند، وجود داشته است.
چگونه اين به تيم هاي برنده ترجمه مي شود؟
تيم هايي كه بيشترين موفقيت را داشته اند، آنهايي هستند كه بيشترين تعهد را به افراد خود نشان داده اند. آنها كساني هستند كه بيشترين حس تعلق را ايجاد كرده اند. و آنها كساني هستند كه بيشترين تلاش را در داخل براي توسعه مردم خود انجام داده اند. اين تعهد در شخصيت سازمان ها به وجود آمده است. اين در مورد رداسكين ها، رايدرها و البته 49ها صادق است.
بزرگترين مانع براي ايجاد اين نوع سازمان چيست؟
مربي بايد پاسخگوي نفس خود باشد. او بايد سد نفس را كنار بگذارد يا از كنارش بگذرد تا مردم بتوانند بدون ترس با هم ارتباط برقرار كنند. آن‌ها بايد خيالشان راحت باشد كه اگر اشتباه كنند يا ايده‌هايشان مستقيماً با نظرات مافوقشان مطابقت نداشته باشد، مورد تمسخر قرار نگيرند. اينجاست كه پيشرفت حاصل مي شود. اين چيزي است كه براي ساختن يك سازمان موفق و برنده لازم است.

استعداد يابي فوتبال

امروزه در ورزش مانند جاهاي ديگر، فردگرايي قاعده كلي است. برخي از با استعدادترين افراد آنهايي هستند كه مستقل ترين هستند. اين امر مستلزم تغيير اساسي در هنر و مهارت ارتباطات و توسعه سازماني از سوي مديريت بوده است. مهمتر از همه، شناخت و تصديق بسيار بيشتري از منحصر به فرد بودن هر فرد و نيازي كه مردم به درجاتي از امنيت دارند، وجود داشته است.
چگونه اين به تيم هاي برنده ترجمه مي شود؟
تيم هايي كه بيشترين موفقيت را داشته اند، آنهايي هستند كه بيشترين تعهد را به افراد خود نشان داده اند. آنها كساني هستند كه بيشترين حس تعلق را ايجاد كرده اند. و آنها كساني هستند كه بيشترين تلاش را در داخل براي توسعه مردم خود انجام داده اند. اين تعهد در شخصيت سازمان ها به وجود آمده است. اين در مورد رداسكين ها، رايدرها و البته 49ها صادق است.
بزرگترين مانع براي ايجاد اين نوع سازمان چيست؟
مربي بايد پاسخگوي نفس خود باشد. او بايد سد نفس را كنار بگذارد يا از كنارش بگذرد تا مردم بتوانند بدون ترس با هم ارتباط برقرار كنند. آن‌ها بايد خيالشان راحت باشد كه اگر اشتباه كنند يا ايده‌هايشان مستقيماً با نظرات مافوقشان مطابقت نداشته باشد، مورد تمسخر قرار نگيرند. اينجاست كه پيشرفت حاصل مي شود. اين چيزي است كه براي ساختن يك سازمان موفق و برنده لازم است.

استعداد يابي فوتبال

قوانين بازي [1] (LOTG) قوانين مدون فوتبال انجمني هستند. قوانين تعداد بازيكناني كه يك تيم بايد داشته باشد، طول بازي، اندازه زمين و توپ، نوع و ماهيت خطاهايي كه داوران ممكن است جريمه كنند، قانون آفسايد و بسياري از قوانين ديگر كه اين ورزش را تعريف مي كنند، ذكر مي كنند. در طول يك مسابقه، وظيفه داور تفسير و اجراي قوانين بازي است.
در اواسط قرن نوزدهم تلاش‌هاي مختلفي براي تدوين قوانين در ميان انواع مختلف فوتبال صورت گرفت. تاريخچه قوانين موجود به سال 1863 بازمي گردد، جايي كه قوانيني به طور رسمي توسط اتحاديه فوتبال تازه تاسيس به تصويب رسيد. با گذشت زمان، قوانين اصلاح شدند و از سال 1886 توسط هيئت بين المللي فدراسيون فوتبال حفظ شد.
قوانين تنها قوانين فدراسيون فوتبال است كه فيفا به اعضاي خود اجازه استفاده از آن را مي دهد. [2] قوانين در حال حاضر برخي تغييرات اختياري جزئي را مجاز مي‌سازند كه مي‌توانند توسط اتحاديه‌هاي ملي فوتبال اجرا شوند، از جمله برخي براي بازي در پايين‌ترين سطوح، اما در غير اين صورت تقريباً تمام فوتبال سازمان‌يافته در سراسر جهان تحت يك قوانين يكسان بازي مي‌كنند. در ايالات متحده، ليگ برتر فوتبال در طول دهه 1990 از قوانين متمايز استفاده كرد [3] و فدراسيون ملي انجمن هاي دبيرستان ايالتي و انجمن ملي ورزش هاي دانشگاهي هنوز از قوانيني استفاده مي كنند كه قابل مقايسه هستند، اما با قوانين متفاوت هستند. [4]