فوتبال ايران

استعداد يابي فوتبال

امروزه در ورزش مانند جاهاي ديگر، فردگرايي قاعده كلي است. برخي از با استعدادترين افراد آنهايي هستند كه مستقل ترين هستند. اين امر مستلزم تغيير اساسي در هنر و مهارت ارتباطات و توسعه سازماني از سوي مديريت بوده است. مهمتر از همه، شناخت و تصديق بسيار بيشتري از منحصر به فرد بودن هر فرد و نيازي كه مردم به درجاتي از امنيت دارند، وجود داشته است.
چگونه اين به تيم هاي برنده ترجمه مي شود؟
تيم هايي كه بيشترين موفقيت را داشته اند، آنهايي هستند كه بيشترين تعهد را به افراد خود نشان داده اند. آنها كساني هستند كه بيشترين حس تعلق را ايجاد كرده اند. و آنها كساني هستند كه بيشترين تلاش را در داخل براي توسعه مردم خود انجام داده اند. اين تعهد در شخصيت سازمان ها به وجود آمده است. اين در مورد رداسكين ها، رايدرها و البته 49ها صادق است.
بزرگترين مانع براي ايجاد اين نوع سازمان چيست؟
مربي بايد پاسخگوي نفس خود باشد. او بايد سد نفس را كنار بگذارد يا از كنارش بگذرد تا مردم بتوانند بدون ترس با هم ارتباط برقرار كنند. آن‌ها بايد خيالشان راحت باشد كه اگر اشتباه كنند يا ايده‌هايشان مستقيماً با نظرات مافوقشان مطابقت نداشته باشد، مورد تمسخر قرار نگيرند. اينجاست كه پيشرفت حاصل مي شود. اين چيزي است كه براي ساختن يك سازمان موفق و برنده لازم است.